CZYM JEST PET?
PET jest badaniem obrazowym polegającym na rejestracji rozpadu pozytonów, których źródłem jest podany pacjentowi radiofarmaceutyk. Znacznikiem używanym w badaniu PET jest najczęściej deoksyglukoza znakowana izotopem fluoru (FDG). Radiofarmaceutyk ten charakteryzuje się krótkim czasem połowicznego rozpadu (ok. 110 minut), co pozwala na zminimalizowanie uszkodzenia tkanek wywołanych promieniowaniem.
GŁÓWNE ZAŁOŻENIE
Głównym założeniem badania PET jest fakt, iż zmiany patologiczne charakteryzują się zwiększonym metabolizmem komórkowym, którego głównym substratem jest glukoza. Dzięki użyciu izotopu promieniotwórczego możliwe jest określenie miejsca zwiększonego metabolizmu. Obecnie do badania PET używane są aparaty hybrydowe łączące w sobie PET z tomografią komputerową lub rezonansem magnetycznym. Pozwala to najdokładniej określić położenie i wielkość zmiany.
ZASTOSOWANIE W DIAGNOSTYCE
Badanie PET ma szerokie zastosowanie w diagnostyce. Używane jest w onkologii w celu wykrycia ogniska pierwotnego nowotworu, lub ognisk przerzutowych. W neurologii diagnostyka PET przydatna jest podczas diagnostyki choroby Huntingtona i padaczek. Rozwój metod z zakresu medycyny nuklearnej pozwolił również na poszerzenie wiedzy na temat etiologii choroby Parkinsona, Alzheimera, a nawet schizofrenii.
PET jest badaniem nieinwazyjnym, bezbolesnym i krótkim, a pochłaniana przez pacjenta dawka promieniowania jest niegroźna.
PRZEBIEG BADANIA
Na 6 godzin przed badaniem należy powstrzymać się od jedzenia i picia, z wyjątkiem czystej wody, oraz ubrać wygodne ubranie bez metalowych elementów (np. zamek błyskawiczny). Na godzinę przed rozpoczęciem badania przeprowadzany jest zwykle wywiad lekarski i pomiar poziomu glukozy we krwi (poprzez nakłucie palca). W kolejnym etapie podawany jest radiofarmaceutyk przez wkłucie obwodowe (tzw. wenflon). Pacjent proszony jest o pozostanie w pozycji leżącej przez ok. godzinę, należy wówczas ograniczyć ruchy oraz rozmowy. Po tym czasie radiofarmaceutyk ulega biodystrubucji i możliwe jest przystąpienie do badania. Pacjent umieszczany jest na ruchomym stole i proszony jest o pozostanie w bezruchu przez całe badanie, które trwa od kilku do kilkunastu minut.
CZY BADANIE JEST BEZPIECZNE?
Radiofarmaceutyk ulega całkowitemu rozpadowi, nie pozostawiając żadnych trwałych śladów. Badanie jest całkowicie bezpieczne, a po jego wykonaniu można od razu powrócić do codziennej aktywności.
CZYM JEST PET?
PET jest badaniem obrazowym polegającym na rejestracji rozpadu pozytonów, których źródłem jest podany pacjentowi radiofarmaceutyk. Znacznikiem używanym w badaniu PET jest najczęściej deoksyglukoza znakowana izotopem fluoru (FDG). Radiofarmaceutyk ten charakteryzuje się krótkim czasem połowicznego rozpadu (ok. 110 minut), co pozwala na zminimalizowanie uszkodzenia tkanek wywołanych promieniowaniem.
GŁÓWNE ZAŁOŻENIE
Głównym założeniem badania PET jest fakt, iż zmiany patologiczne charakteryzują się zwiększonym metabolizmem komórkowym, którego głównym substratem jest glukoza. Dzięki użyciu izotopu promieniotwórczego możliwe jest określenie miejsca zwiększonego metabolizmu. Obecnie do badania PET używane są aparaty hybrydowe łączące w sobie PET z tomografią komputerową lub rezonansem magnetycznym. Pozwala to najdokładniej określić położenie i wielkość zmiany.
ZASTOSOWANIE W DIAGNOSTYCE
Badanie PET ma szerokie zastosowanie w diagnostyce. Używane jest w onkologii w celu wykrycia ogniska pierwotnego nowotworu, lub ognisk przerzutowych. W neurologii diagnostyka PET przydatna jest podczas diagnostyki choroby Huntingtona i padaczek. Rozwój metod z zakresu medycyny nuklearnej pozwolił również na poszerzenie wiedzy na temat etiologii choroby Parkinsona, Alzheimera, a nawet schizofrenii.
PET jest badaniem nieinwazyjnym, bezbolesnym i krótkim, a pochłaniana przez pacjenta dawka promieniowania jest niegroźna.
PRZEBIEG BADANIA
Na 6 godzin przed badaniem należy powstrzymać się od jedzenia i picia, z wyjątkiem czystej wody, oraz ubrać wygodne ubranie bez metalowych elementów (np. zamek błyskawiczny). Na godzinę przed rozpoczęciem badania przeprowadzany jest zwykle wywiad lekarski i pomiar poziomu glukozy we krwi (poprzez nakłucie palca). W kolejnym etapie podawany jest radiofarmaceutyk przez wkłucie obwodowe (tzw. wenflon). Pacjent proszony jest o pozostanie w pozycji leżącej przez ok. godzinę, należy wówczas ograniczyć ruchy oraz rozmowy. Po tym czasie radiofarmaceutyk ulega biodystrubucji i możliwe jest przystąpienie do badania. Pacjent umieszczany jest na ruchomym stole i proszony jest o pozostanie w bezruchu przez całe badanie, które trwa od kilku do kilkunastu minut.
CZY BADANIE JEST BEZPIECZNE?
Radiofarmaceutyk ulega całkowitemu rozpadowi, nie pozostawiając żadnych trwałych śladów. Badanie jest całkowicie bezpieczne, a po jego wykonaniu można od razu powrócić do codziennej aktywności.